Het onderzoeksplan: Inés Ballesteros en Michela Dal Brollo
'Stone soup' is een volkslegende waarbij twee mysterieuze reizigers van dorp tot dorp trekken met niets anders dan een grote ketel. Telkens wanneer ze ergens aankomen, maken ze soep met als enige ingrediënt een ter plekke gevonden steen. Dit wekt de nieuwsgierigheid van de inwoners, die deze bijzondere soep maar al te graag willen proeven. Wanneer de dorpsbewoners hen kwamen vragen naar de soep, vroegen de twee reizigers hen om een aantal ingrediënten mee te nemen om de soep nog lekkerder te maken. Al snel zat het hele dorp samen aan tafel, de soep slurpend die gemaakt werd met ieders bijdrage.
De kiem van ons onderzoek ligt in het feit dat we in twee verschillende landen wonen. Zo werden we verplicht om na te denken over hoe we onszelf positioneren in het hedendaagse fenomeen van nomadische artistieke praktijken en mobiliteit. Hoe kunnen we strategieën bedenken die kunnen toegepast worden op verschillende soorten omgevingen? Het is evengoed een vraag naar samenwonen. Niet alleen tussen mensen onderling, maar ook tussen andere levensvormen. Wat betekent het om jezelf aan te passen aan je omgeving en ervan te leren in plaats van ze te willen veranderen? Hoe kunnen we die aanpasbaarheid beoefenen? Koken werd een manier om aan de slag te gaan met al deze vragen.
We willen een ruimte scheppen waarin artiesten, inwoners, nieuwsgierigen en sceptici samenkomen. Het belangrijkste element om dit te faciliteren is een draagbare ‘rocket stove’ en uiteraard ook eten. Stone Soup wordt een nomadisch restaurant dat groeit en transformeert in relatie tot haar omgeving. Onze kookuitrusting is bijvoorbeeld niet voorbereid. Hiervoor doen we een beroep op wat voorhanden is in de omgeving en op de inwoners die we ontmoeten. Van lokale kennis over eetbare planten, tot landbouwafval dat we gebruiken als brandstof voor onze oven. Elke plaats bulkt van de relaties en interacties. We willen die verhalen blootleggen en uitzoeken hoe we deze kunnen vermengen en uitwisselen met onze eigen kennis als Stone Soup Travellers. We gebruiken onze uitrusting als een medium om te hergebruiken in plaats van te produceren en verduurzamen kennis door onderlinge uitwisseling. Dit staat in relatie tot een bredere kijk op voedselcultuur en consumentisme. Op die manier zijn onze artistieke praktijk en onze levenswijze in elkaar verstrengeld. We verkennen mogelijke levenswijzen, ontwikkelen ideeën die een potentieel voor verandering in zich dragen.
De coronacrisis toont de fragiliteit van onze consumptiegerichte, neoliberale maatschappij. Hoewel de pandemie ons project moeilijker uitvoerbaar heeft gemaakt, is het tegelijk relevanter dan ooit. In ons onderzoek gaan we op zoek naar loose spaces: ruimtes waar de betekenis en functie van de dingen niet volledig vaststaat. Op dit moment stellen mensen zich vragen bij het vroegere normaal, ze ondervinden aan den lijve hoe fragiel dat systeem is, en zo ontstaat er een soort mentale loose space. Dit is een ideale voedingsbodem om andere, meer duurzame alternatieven ingang te laten vinden. De huidige crisis geeft ons de kans om onze ideeën niet alleen ideologisch in beschouwing te nemen, maar ook vanuit een actuele noodzaak.
Deze afbeelding (zie boven, nvdr.) representeert het proces van Stone soup. De lege pot kan gevuld worden met ingrediënten en verhalen, in relatie tot de omgeving en de ontmoetingen die erin plaatsvinden. De afbeelding kwam tot stand door een Photoshop-bestand over en weer te sturen naar elkaar, een opeenstapeling van lagen en ideeën als analogie voor de manier waarop we samenwerken.
Lees hier meer over Stone Soup van Inés Ballesteros en Michela Dal Brollo.