The periphery of the city, and the periphery of the three dimensional Aerodata representation - Fieldwork

Brief aan Vincent*

Dag Vincent,

Ik hoop dat je een goede reis hebt, of gehad hebt.
Blijf maar even weg uit verward België, en geniet van de landelijkheid ginds.
Excuses voor de radiostilte, ik zat mezelf weer vast te rijden met het proces te documenteren.

Ik heb enkele schetsen gebundeld die ik de afgelopen maand maakte (zie bijlage). Het zijn interpretaties van wat ik zag, op het moment zelf of later, alsook simpele structuren die uit mijn geheugen komen en die ik graag eens op papier zet for the fun of it. Het leek me wel interessant na te denken over wat er gebeurt als ze gebundeld worden, wat het wilt zeggen als die structuren samen komen, en waarom pen ik ze in godsnaam neer? Graag maak ik er veel meer: het gevoel een subjectieve database te creëren zonder absolute parameters vind ik aantrekkelijk.

Deze week deed ik enkele veldtochten. Ze waren niet per se vruchtbaar - ergens voel ik dat al aan als ik al onderweg ben - maar toch ga ik er heen. Het wordt alsmaar duidelijker dat de plekken die me aantrekken, en waarbij ik direct een goed buikgevoel krijg, te vinden zijn in havens en industriegebieden, en bij uitbreiding de bufferzones daarrond. Ik begrijp nog niet helemaal waarom ik daar zo gek op ben. Ik vermoed dat het gaat om een veelheid van gemengde vormen van landschap en dat daar voor mij veel inspiratie uit te halen valt.

Maar dus, tegen beter weten in, vond ik het ook wel eens boeiend om de randen van stedelijkheid & suburbia op te zoeken. 

Zo fietste ik o.a. rond de R4 van Gent, als een slang die ze omwikkeld stak ik telkens boven de R4 over, om beide kanten met eenzelfde aandacht te bezoeken. 

Ik wou weten of die grens hard is - al bleek al snel dat op vele plekken de échte grens tussen stedelijkheid en landelijkheid nog voor de ring ligt - opgevuld door de heerlijke Belgische sprawl. 

De zone rond de schelde bij Melle is me bijgebleven. Er zit een grootsheid van planning in verwikkeld en dat merk je natuurlijk. Het ‘antropoceen' druipt er natuurlijk vanaf, ha, de daar zeer brede Schelde is gekneed met verschillende bufferzones en dammetjes naast een prachtig aangelegd fietspad met nette stukken akkers en jaagpaden errond, met kerktorens op de achtergrond. Ik vermoed dat het me aanspreekt om dezelfde redenen als waarom de industrialisatie me aanspreekt.

Daarnaast deed ik ook een korte studie naar de stad periferie in de digitale representatie van de stad Gent, aan de hand van satellietbeelden (zie onder, nvdr.).

Een heel andere approach (topdown) dan de manier dat ik normaal doe. Het helpt een overzicht te creëren, meta-verbindingen te leggen, en gerichter in het veld te kunnen duiken...

Een stuk waar ik ook een mooie waarde van in zag, was Eva Schmidt over Remembering Landscape:

"Landscape remembers, and we remember landscape.
Memories are embraced by landscape, but they also begin with landscape. We need a memory of things past in order to understand the present and to shape the future.
Perceived landscape is a precondition to cultural awareness. Being embedded in landscape is a precondition to orientation, exchange and community. In the following there will be freuent reference to the aesthetic - production of contexts. Contexts enable memories and, vice versa, memories create contexts. By contrast, a lack of context - caused by financially based interventions, the drawing and redrawing of borders, flight, war, uncontrolled development and technological megalomania - promotes forgetfulness and supression. A lack of context signifies devaluation. Context signifies valuation.”

Ik las onlangs ook wat van Pierre Nora (Les Lieux de Mémoire) dat me werkt aangereikt, over het verschil tussen geschiedenis en geheugen. 
Enkele zinnen die ik er uit neerschreef:

"The acceleration of history confronts us with the brutal realization of the difference between real memory - social and unviolated, exemplified in but also retained as the secret of so-called primitive or archaic societies - and history, which is how our hopelessly forgetful modern societies, propelled by change, organize the past.”

"Memory and history, far from being synonymous, appear now to be in fundamental opposition. Memory is life, borne by living societies founded in its name. It remains in permanent evolution, open to the dialectic of remembering and forgetting, unconscious of its successive deformations, vulnerable to manipulation and appropriation, susceptible to being long dormant and periodically revived. History, on the other hand, is the reconstruction, always problematic and incomplete, of what is no longer. Memory is a perpetually actual phenomenon, a bond tying us to the eternal present; history is a representation of the past. Memory, insofar as it is affective and magical, only accommodates those fact that suit; it nourishes recollections that maybe out of focus or telescopic, global or detached, particular or symbolic-responsive to each avenue of conveyance or phenomenal screen, to every censorship or projection.”

Ik ga verder Vincent. Ik weet nog niet waar ik ga uitkomen. Ik heb nog geen specifiek werk in gedachte. Wel ideëen, interacties, schaal, materialen, vormen... maar niks dat overtuigt in mijn hoofd op dit moment. Er was nog geen (blijvend) eureka-moment. 

Wat in mijn gedachten zindert op dit moment:
Ik wil uitnodigen om na te denken en het landschap verder te proberen begrijpen, alsook onze relatie ermee en hoe het onze tijdsgeest beïnvloed (en vice versa).
Dat wil ik niet doen met een allesomvattende pretenderende interventie, maar door een specifiek voorbeeld aan te grijpen en dit te plooien in een point of interest die ruimte, tijd en realiteit als een vacuüm aan elkaar rijgt door associaties. 

Om die associatieve reden denk ik ook graag na over het subjectieve geheugen t.o.v. het collectieve geheugen: wie herinnert wat & hoe? Wat zien we als we onze ogen sluiten en over een specifieke plek nadenken? We zien alvast niet hetzelfde.
De inspiratie van die structuur kan uit de voorgeschiedenis van de plek komen, maar evengoed door de disconnectie tussen de plek en de nieuwe structuur een verhaal vertellen.
Daar ben ik nog niet over uit, en dat zal hoogstwaarschijnlijk gebeuren door een samenkomst toevalligheden vermoed ik.

Uitkijkend naar uw gedachten, en een verslagje van uw reis.

Groeten,
Bert 

* Vincent Focquet maakt binnen PLAN B/Veldwerk deel uit van het publicatieteam, waarbij hij samen met Kim Snauwaert in gesprek gaat met de verschillende kunstenaars.