Thia(ba) Diop Egutchi
Demi-deuil
In een dorp met 700 inwoners, klinkt hetgeen we niet horen daar luider? Misschien moeten we het aan de insecten vragen. Dit geluidsstuk is een poëtische reflectie over de geluiden die in de stilte leven, de echo's van het gevoel ergens bij te horen en de resonantie van een identiteit met de omgeving
Thia(ba) over de wijk, hun creatieproces, en de rondleiding die hen zal geven rond hun werk.
Het eerste wat me opviel toen ik hier aankwam was de culturele kloof die er bestond tussen mezelf en Zwankendamme. Het is een klein dorp waar iedereen iedereen kent, Nederlands spreekt en er ook een grote culturele homogeniteit is. Aangezien ik uit Parijs en Tokio kom, deelde ik de codes van dit sociale weefsel helemaal niet.
Door dit initiële gevoel er niet bij te horen, begon ik me af te vragen wie er nog meer niet tot de 700 inwoners van Zwankendamme worden gerekend. Welke andere inwoners zijn hier die niet zichtbaar zijn in de statistieken? Al snel kwam ik op het idee om het geluid van de insecten van Zwankendamme op te nemen en deze samen met mijn schrijfsels te gebruiken in een geluidswerk.
In mijn werk wil ik de dingen die normaal gesproken onopgemerkt blijven op de meest centrale plek van het dorp zetten: de kerk. Via mijn poëzie verwijs ik naar mijn eigen gevoelens van ergens niet bij te horen. In mijn rondleiding wil ik mensen begeleiden om te luisteren naar het andere dat hen - vaak onbewust - omringt.
Ik hoop dat mijn werk de tijd biedt om te luisteren naar andere perspectieven en aanwezigheden in het dorp. Hopelijk kan de kerk een ruimte worden voor stille reflectie over wie en wat we zien en wat we niet willen of kunnen zien. Zo wil ik een centrale ruimte creëren die gewijd is aan verschil.
BIO
Thia(ba) Diop Egutchi hun artistieke praktijk wordt gekenmerkt door de delicate relatie tussen culturele afkomst (Senegal en Japan), kruisingen, en de sociale en ruimtelijke omgeving waarin ze evolueren. Het is een verkenning van het tussenin, het gebruik van Frans en Japans, en de relaties die ze vormgeven. Deze vragen, gevoed door Thiaba’s culturele- en queer identiteiten, bewegen zich van persoonlijk naar publiek door middel van muzikale en tekstuele poëzie. Van de kleuren van de verkeerslichten in Tokio tot die van de ogen van hun geliefden in Brussel: door middel van details, anekdotes en een gedeelde intimiteit wil hen een verhaal vertellen dat groter is dan henzelf. Een verhaal dat het idee van een identiteit tegenover de omgeving in vraag stelt.
Credits
Met warme dank aan Kunstenplatform PLAN B, Uitwijken, alle deelnemende kunstenaars, en alle mensen en insecten van Zwankendamme.