Elien Ronse

"Ik was jarenlang niet bij een kapper langs geweest toen ik binnenstapte bij Kim met de aanwijzing “je mag kiezen welke kleur en hoe veel er van af gaat.” Ze kleurt mijn haar in haar lievelingskleur oranje, dezelfde kleur als de muren in haar huis. Twintig dagen later vraag ik hetzelfde aan Nathalie, waar ik me zo welkom voel door haar openhartigheid. Ik zit er voor het eerst van mijn leven onder een grote droogkap voor wat een eeuwigheid lijkt. Opnieuw twintig dagen later ga ik langs bij Christiane en Dimitri die samen overleggen wat ze van plan zijn, maar mij niet zeggen welke kleur tevoorschijn zal komen van onder het zilverpapier. Ondertussen zit een vrouw naast me die hier al 25 jaar lang wekelijks komt, soms ‘s morgens om 7 uur."

"En van lengte?" bestaat uit een video (20 min) in verschillende hoofdstukken: 'geen zin meer', 'rosse haren', 'toeristen',... De beelden werden gemaakt in de kapsalons en er speelt een voice-over waarin de gevoerde gesprekken nagespeeld worden door buurtbewoners van de Stokveldewijk.

Daarnaast waren er wandelingen langs de kapsalons waarin we de kapsalon-gesprekken opnieuw tot leven brachten. Iedereen kreeg petten waarop flarden van de conversaties stonden, deze werden onderweg nagespeeld. Waardoor de intieme en toch zo (relatief) universele gesprekken gedeeld werden en er ruimte ontstond om te spreken over niet zo evidente onderwerpen zoals depressie, pesterijen, eenzaamheid,...

Elien over de Stokveldewijk, haar creatieproces, en de rondleiding die ze presenteerde rond haar werk.

Het eerste wat mij opviel in de wijk was de rust in de straten, met af en toe iemand die een hond uitlaat, enkel wat verstoord door scouts of KSA die tekeer gaan in het bosje. De paadjes die me brengen tot verrassende hoekjes gras tussen verschillende achtertuinen. De vele voortuinen die ik soms schuin oversteek om een hoek af te steken. Wat me ook opviel waren de vele kapsalons op een kleine oppervlakte. Ik heb elk kapsalon bezocht en de kappers mochten kiezen hoe ze mijn haar kleurden en knipten. Ondertussen deelden we een gesprek over het leven en de buurt.

Ik vind het interessant hoe we in dagdagelijkse situaties vaak grote sociale en politieke onderwerpen aanraken, zonder dat we ons ervan bewust zijn. De gesprekken lijken gewoon, maar zijn eigenlijk zo bijzonder en vertellen veel over hoe we afhankelijk zijn van elkaar als mens. In mijn rondleiding vertrek ik vanuit de gesprekken die ik had in de kapsalons. Er werden heel waardevolle en intieme dingen verteld die belangrijk zijn in ons leven. Door het over de hond, levensfases, de dood, het weer, seksisme, eenzaamheid, vakanties, depressiviteit,... te hebben, wil ik moeilijke en minder moeilijke thema’s in hun ambivalentie bespreekbaar maken.