Laura Van Severen
Onzichtbare Wanden
Laura’s fotografische werk Onzichtbare Wanden is genoemd naar de verdwenen, gelijknamige documentaire uit 1958 over de Zwankendamse glasfabriek. Ze mengt daarvoor beelden van de architectuur, details uit de omgeving, portretten van (oud-)werknemers van de fabriek en hun verhalen tot collages die toepasselijk getoond worden op glazen platen. Zo zoekt Laura naar patronen in de omgeving die ontstonden door de aanwezigheid van de glasfabriek. Onzichtbare Wanden onderzoekt de link tussen Zwankendamme en glas, tussen de mens en hun omgeving en hoe een dorp vorm krijgt door de activiteit die er plaatsvindt.
Laura Van Severen over de wijk, haar creatieproces, en de rondleiding die ze zal geven rond haar werk.
Bij mijn eerste bezoek vond ik niet direct een connectie met Zwankendamme. Ik had nood aan een verhaal waardoor ik met de mensen in contact kon komen. In de online beeldbank van het Brugse stadsarchief vond ik veel materiaal over Zwankendamme. Daar opende zich een rijke geschiedenis die mij enorm inspireerde: met het ontstaan van de glasfabriek in 1925 groeide Zwankendamme uit tot een echt dorp. Dat werd mijn invalshoek.
Het fotografisch werk dat ik presenteer, verbindt verschillende elementen uit de buurt. De patronen in de gevels van de cité zijn gebouwd volgens spiegelbeeld. Later zien we dat voor het voortbestaan van zowel de fabriek als de werkgelegenheid, de productie van glas eind jaren ‘70 werd stopgezet om over te stappen naar het verzilveren van geïmporteerd glas tot spiegels. Alles lijkt op elkaar maar is tegelijk ook helemaal anders. Ook de verhalen van de (voormalige) werknemers vertonen die schijnbare gelijkenissen.
Zwankendamme is de glasfabriek en vice-versa. Voor veel inwoners was hun privéleven en het werk sterk verbonden door de – letterlijk – korte afstand tussen beide. Met mijn foto’s probeer ik verwondering op te wekken over dat wat ze al hun hele leven kennen. Herkennen ze zichzelf en hun dorp in mijn foto’s? Wat brengen de beeldcollages teweeg?
BIO
Laura Van Severen behaalde haar master fotografie aan de KASK School of Arts in Gent. In haar werk verkent ze de relatie tussen de mens en zijn omgeving. Hoe we ons plaatsen toe-eigenen, hoe we ze vormgeven en hoe wij op onze beurt gevormd worden door wat ons omringt. Hierdoor komen ook actuele vraagstukken rondom duurzaamheid, economie of politiek bovendrijven. Zo voerde ze met Strata een fotografisch onderzoek naar hoe stortplaatsen een blijvende stempel drukken op het natuurlijke landschap. Voor haar meest recente project, El camp d’elles, werkte ze samen met schrijfster Mònica Pagès om het leven te documenteren van de vrouwelijke inwoners van een Catalaans bergdorp.
Credits
Met dank aan Wilfried, Lena, Ronny, Gregory, Patrice, Frans & Francine, Jan, Lut, Hedwig, Arne en Ulrike om hun tijd en verhalen met mij te delen; aan alle buren van de cité om hun gevels te laten vereeuwigen en hun auto’s hiervoor te verplaatsen; Chris, Christophe en de glasfabriek voor hun hulp bij het project; en de beeldbank van het stadsarchief Brugge voor de inspiratie.